De eerste foto van Hitler
Wie is dat snoesje in dat babyjurkje toch ?
Dat is Adolfje, de zoon van meneer en mevrouw Hitler !
Misschien wordt hij wel doctor in de rechten ?
Of tenor in de opera van Wenen ?
Van wie is dat handje, van wie dat oortje, oogje, neusje ?
Van wie dat buikje vol melk ? Nog niemand weet het :
van een drukker, heelmeester, koopman, pastoor ?
Waarheen zullen die koddige beentjes hem brengen, waarheen ?
Naar de speeltuin, naar school, kantoor, naar een huwelijk
met de dochter van de burgemeester misschien ?
Ukkepuk, engeltje, hartendief, zonnetje
toen je een jaar geleden ter wereld kwam
ontbrak het niet aan tekens in de hemel en op aarde :
lentezon, de vensters wol geraniums,
de muziek van en orgeltje op straat,
een gunstige voorspelling op roze zijdepapier,
vlak voor de bevalling de profetische droom van de moeder :
een duif zien betekent vreugdevol nieuws,
deze duif kunnen vangen - er komt een langverwachte gast.
Tok tok, wie is daar, dat is het kloppende hart van Adolfje.
Tutter, luier, slabbetje, rammelaar,
een jongetje, God zij geloofd, gezond en wel.
Hij lijkt op zijn ouders, op een poesje in een mand,
op kinderen in alle andere familiealbums.
Maar nu gaan we toch niet huilen,
kom, lach eens naar het vogeltje.
Atelier Klinger, Grabenstrasse, Braunen
en Braunen is een kleine, maar waardige stad
betrouwbare winkels, aardige buren,
de geur van gistend deeg en huishoudzeep.
Onhoorbaar het hondengejank en de stappen van het noodlot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten